OVER.

​Dat je dan wat over jezelf vertelt enzo. 

​'Da's typisch'
Als klein meisje van 1,5 jaar keek ik voor het eerst in een hele grote spiegel. Ik zwaaide naar mezelf, hield mijn hoofd schuin. Ik liep naar de achterkant van de spiegel, op zoek naar dat andere meisje dat ik toch echt met eigen ogen zag. 
De hele tijd mompelde ik 'typisch'. 'Da's typisch', zei ik steeds. 
Er is een filmpje van, er is bewijs. 
Nu vind ik het vooral typisch dat 'typisch' kennelijk een woord is wat ik als 1,5-jarige kon uitspreken. 

De verwondering van dat kleine meisje, en de liefde voor typische taal heb ik nog steeds.
Van jongs af aan vertel ik verhalen, maak liedjes en verzin grapjes en mooie zinnen, ben ik verwonderd, denk na over gekke en soms heel vanzelfsprekende dingen. 
De theaterwereld was dus een logische plek: daar komen mijn grote liefdes samen. 
De verwondering uit de filosofie, het stellen van wezenlijke vragen, mijn liefde voor menselijke onhandigheid, taal, muziek, beeld en theatraliteit. 

Ik denk mee. En soms tegen.
Na de middelbare school begon ik aan de Vooropleiding Theater aan het UCK in Utrecht. Daarna stroomde ik door naar de regie-opleiding en in 2009 studeerde ik af als regisseur aan de Toneelacademie in Maastricht. 
Sindsdien doe ik wat ik het allerliefste doe: ik maak voorstellingen, schrijf, coach, denk mee (en soms tegen). 
Ik help spelers, koren en solisten hun voorstelling tot een professioneel eindproduct te maken. 

Praktische filosofie
Een paar jaar geleden werd ik verliefd op de praktische filosofie. Vragen stellen, analyseren, kritisch denken: ik doe niets liever.
Daaruit is De Denksmederij ontstaan: bureau voor praktische filosofie en creatief denken. 

Doordouwen en afremmen
Ik geloof dat de wereld van nu vraagt om kritische én creatieve denkers; mensen die naast het bestaande spoor denken, bereid zijn tot onderzoeken, experimenteren en vragen stellen.

Geïnspireerde mensen die hun denk- en verbeeldingskracht inzetten om te prikkelen, schuren, verbinden, verwarmen, aanzwengelen, doordouwen en afremmen. Mensen die de ander en het leven open en vol vertrouwen recht in de ogen kijken.
Volgens mij wordt de wereld daar een mooiere plek van.

Bosmeisje
Hoewel geboren en getogen in Utrecht, ben ik toch meer een bosmeisje. De Veluwe voelde ook tijdens onze vakanties al als thuis.
​Ik woonde van 2013-2020 in Epe, aan de rand van het bos in het schattigste houten huisje met rieten dak dat er bestaat.
Sinds 2020 woon ik met mijn vriend Matthijs in Drenthe, samen met onze beestenboel; 2 honden Seven en Ravi, rode kater 'kampioen luiheid' Olle, jonge telg Sam en mijn 2 IJslandse paarden staan zo'n beetje in de achtertuin.

Verder: Eigenwijs, natuur- en dierenliefhebber, vaak twee verschillende sokken aan en altijd twijfelend tussen een cappuccino en een latte.